Zonder roze bril: de kracht en keerzijde van AI

Zonder roze bril: over de kracht en keerzijde van AI

Vorige week stond een verdiepingssessie over kunstmatige intelligentie op het programma, een vervolg op de sessie van Iris Schoenmakers, MBA op ons congres eerder dit jaar. Deze keer gingen ze meer de diepte in: wat kun je met AI in de praktijk, en waar liggen de grenzen?

De opkomst was goed en de sfeer open. Er werd geluisterd, uitgewisseld en soms ook even stilgestaan bij ongemakkelijke vragen.

Iris liet met een scherp voorbeeld zien hoe snel waardeoordelen in AI-systemen kunnen doorsijpelen. Stel, je vraagt een AI wie de beste projectmanager is op basis van een aantal kenmerken. Dan krijg je een antwoord dat onbewust wordt gestuurd door aannames over wat “de beste” betekent. Is dat iemand die vier dagen werkt? Iemand met changemanagementervaring? Of degene die het meest resultaatgericht is?

Dat voorbeeld raakte aan de kern van de avond. Het ging niet om de techniek zelf, maar om bewustwording. Welke vragen stellen we? Welke aannames dragen we mee? En hoe kritisch durven we te zijn op wat AI ons teruggeeft?

De gesprekken waren levendig en genuanceerd. Er werd niet gezocht naar makkelijke antwoorden, maar naar inzicht: hoe gebruik je AI op een manier die menselijk, verantwoord en doordacht blijft?

Met veel betrokkenheid en een goede opkomst was het een inspirerende sessie die liet zien dat AI niet alleen vraagt om kennis, maar ook om reflectie. En om het lef om door te vragen.